حكينا
الأسبوع اللى فات قصة "روجر بانستر" الانجليزى، اللى كان أول انسان يجرى
مسافة ميل فى أقل من أربع دقائق...
رابط
الجرعة اللى فاتت:
و قلنا
ان الغريب ان الرقم ده اتكسر كتير بعد كده، و بقى شىء طبيعى النهاردة بعد ما كان
مستحيل لسنين طويلة قبل "بانستر".
و ختمنا
كلامنا بسؤال مهم...
ازاى
ده حصل؟!!
ازاى
شىء كان مستحيل، ما حدش قادر يوصل له، مرة واحدة بقى فى متناول كتير من الناس؟!
فى زملا
تجاوبوا و ردوا على السؤال... و قالوا:
- بعد ما واحد كسر حاجز القمة،
سقف المنافسة و الارادة ارتفع لبقية العدائين...
- الفرق هو "الاعتقاد"
بإن شىء معين ممكن و مش مستحيل، و ده فى حد ذاته شجع الناس للوصول لمستويات
أعلى...
- طالما "واحد وصل"...
يبقى "أنا كمان ممكن أوصل"...
- أما تؤمن انك تقدر تحقق هدف
معين، و تتحرك بجدية فى اتجاهه، عقلك و قواك و ارادتك كلها هتتوحد عشان تساعدك على
الوصول ليه...
طيب
الكلام ده هيفيدك و يفيدنى بإيه؟!!
اللى
انت مقتنع إنك ممكن أو مش ممكن تحققه فى مستقبلك،
هو
اللى، بإذن الله، بيحصل
لو إنت
شايف ان حلمك مستحيل،
عمرك ما
هتاخد الخطوات المطلوبة عشان توصله
ايمانك
ان حلمك و هدفك قابل للتحقيق،
هو
اللى بيشحن تفكيرك و مجهودك و عزيمتك لحد ما تحققه
هختم
كلامى معاك الأسبوع ده، بسؤال تانى...
ايه
حاجز الأربع دقايق فى حياتك؟؟!
ايه
اللى انت شايفه مستحيل لحد النهاردة؟
غير
قناعاتك... تغير حياتك بإذن الله
بسم
الله الرحمن الرحيم
"فما
ظنكم برب العالمين"
صدق
الله العظيم